Przejdź do głównej zawartości

Herbie Hancock - żywa legenda jazzu w Krakowie


Tegoroczna jubileuszowa XX. edycja Letniego Festiwalu Jazzowego w Piwnicy Pod Baranami obfituje w niezwykle wydarzenia, znakomitych artystów polskich i zagranicznych. Jak co roku w ramach festiwalu, organizatorzy przygotowali występ światowej sławy jazzmana, tym razem zaproszono legendarnego Herbie Hancocka, który wystąpił wprawdzie nie po raz pierwszy w Polsce, ale na pewno po raz pierwszy w Krakowie.

Koncert przyciągnął ogromną rzeszę publiczności, która po brzegi wypełniła niemałą przecież salę kongresową krakowskiego ICE. Krakowscy fani jazzu zgotowali brawami artyście naprawdę gorące przyjęcie.

Hancock rozpoczął swój występ bardzo stonowaną improwizacją na fortepianie, utrzymaną nie tyle w klimatach jazzowych, co bardziej nawiązującą do klasycznego dwudziestowiecznego ekspresjonizmu. Zresztą większość improwizacji w czasie koncertu oscylowała wokół tego idiomu brzmieniowego, tworząc długie spokojne płaszczyzny improwizowanego akompaniamentu. Z rzadka wyłaniały się zeń cienie jazzowych tematów jak chociażby słynne Footprints Wayne Shortera (przyjaciela Herbiego), których wyłowienie wymagało dużego skupienia, gdyż równie szybko znikały co się pojawiały.

Koncert przyciągnął bardzo wdzięczną publiczność, która rzeczywiście słuchała z ogromnym skupieniem i oczarowaniem, tak że w krótkich momentach ciszy było wyczuwalne coś elektryzującego.

Improwizacje fortepianowe Hancock przeplatał elektronicznymi, gdyż oprócz fortepianu artysta dysponował również syntezatorem dźwięku. W tych częściach Herbie zabierał słuchaczy na wyprawę w muzyczną przeszłość, eksplorując elektroniczne brzmienia typowe dla jego twórczości z lat 80 i 90. A jest to niewątpliwie ważne część jego dorobku. Hancock, który niemal od samego początku śledził rozwój instrumentów elektronicznych, sam był prekursorem wprowadzania ich w orbitę jazzu i miał swój duży wkład w powstawanie nowych gatunków muzycznych.

Osobiście nie jestem fanem tej części jego muzycznego dorobku, może dlatego mniej cieszyły mnie te retro elektroniczne passusy. Miałem zresztą wrażenie ze są one rodzajem odpoczynku od właściwych fortepianowych improwizacji. Hancock w tych elektronicznych częściach korzystał głównie z syntetycznych brzmień, z rzadka z wykorzystaniem akustycznych samplii. Wzbogacał je procesorami efektowymi typu reverb czy flanger obficie też korzystał z arpeggiatora tworząc różnego rodzaje tła dźwiękowe. W kilku momentach doszło też do fuzji tych dwu światów dźwiękowych: syntetycznych brzmień i akustycznego fortepianu.

Jednak dla mnie bezapelacyjnie najciekawszymi były partie fortepianu solo, zresztą sądząc po owacjach to chyba i publiczność je preferowała, zwłaszcza gdy w końcu pojawił kultowy temat Hancocka Cantaloupe Island.

Swój występ pianista zakończył bardzo dynamiczną, energetyczną rytmicznie improwizacją wywołując falę aplauzu. Oczywiście nie obyło się bez kołysankowego bisu na dobranoc.

Dzięki takim koncertom jak ten oraz wcześniejszym - z czołówką polskich jazzmanów oraz Nigelem Kennedym i Triem Robeta Glaspera, Letni Festiwal Jazzowy Piwnicy Pod Baranami jest niewątpliwie jednym z najważniejszych wydarzeń muzycznych tych wakacji w Krakowie
  

Daniel Wierzejski


 Wtorek, 21 lipca 2015 r., ICE Kraków
Herbie Hancock
Letni Festiwal w Piwnicy pod Baranami

 #herbiehancock #ICE #Krakow #letnifestiwaljazzowy #hancock

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Orkiestrownik

Co to takiego Orkietrownik? Nie jest to kierownik orkiestry, ani żadne wymyślne urządzenie do strojenia orkiestry, lecz rewelacyjny internetowy, multimedialny przewodnik po orkiestrze symfonicznej. Mówiąc w skrócie Orkiestrownik to cykl nagrań edukacyjnych, na które składa się 18 filmowych etiud o instrumentach orkiestry. Orkiestrownik powstał jako wspólne przedsięwzięcie Instytutu Muzyki i Tańca oraz Narodowego Instytutu Audiowizualnego, do programu tego zostali zaproszeni muzycy tworzący jedną z najlepszych polskich orkiestr - Sinfonię Varsovię. Celem projektu, realizowanego m.in dla potrzeb ogólnopolskiego Programu  filharmonia/ostrożnie, wciąga!!!  jest pokazanie fenomenu tak wielkiego organizmu, jakim jest orkiestra symfoniczna oraz przedstawienie ról i znaczenia poszczególnych instrumentów. Nagrania tych filmów, odbyły się w siedzibie Orkiestry Sinfonia Varsovia. Strona internetowa projektu znajduje się pod tym - linkiem . Po wejściu na stronę ukazuje n...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

"Zmartwychwstanie" II Symfonia c-moll Gustawa Mahlera

Mahlerowskie katharsis II Symfonia „Zmartwychwstanie” była chyba pierwszym utworem Gustawa Mahlera z pośród twórczości tego kompozytora jaki usłyszałem, była to miłość od pierwszego wejrzenia i trwa niezmiennie do dziś, co się potwierdziło na wczorajszym koncercie. Po raz kolejny uzmysłowiłem sobie jak wspaniałe jest to dzieło, dla mnie chyba najwspanialsza z wszystkich symfonii.    Ta muzyka zwłaszcza w kulminacyjnych momentach daje odczucie wzniosłości, majestatu. Mahler dosięgną tu ekstremów, jego kontrasty są porażające i mogą wywołać u słuchacza poczucie duchowego wstrząsu bliskiego temu, które miały wywoływać antyczne greckie tragedie czyli katharsis – oczyszczającego umysł człowieka.   Doskonała instrumentacja, bardzo dramatyczna narracja muzyczna, bogactwo inwencji melodycznej i pomysłów kompozytorskich, (o których twórcy współczesnej muzyki filmowej mogliby tylko pomarzyć), to najważniejsze atuty twórczości Mahlera.   II Symfoni...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Siedem odsłon Stefana Kisielewskiego część VI

Pisarz Wszechstronność Stefana Kisielewskiego jest zadziwiająca, właściwie był to człowiek „renesansowy”. Często powtarza się jego słynne powiedzenie o tym, iż mnożył się poprzez dzielenie i rzeczywiście im bardziej był podzielony pomiędzy różne aktywności tym więcej go było. Właśnie przez tak szeroką działalność osoba Kisielewskiego rozpoznawalna jest zarówno w sferach literackich jaki muzyczny, politycznych oraz biznesowych.   Kisielewski w świecie literackim przebywał od dziecka, pochodził z rodziny o bogatych tradycjach literackich, nic więc dziwnego, że i on zaczął tworzyć. Do pisania w czasie wojny zachęcał go przyjaciel – Czesław Miłosz, który też pomógł mu w debiucie, polecając go wydawcy. Powstała wtedy pierwsza powieść Kisielewskiego Sprzysiężenie . Wydana została dopiero po wojnie i od razu wywołał skandal. Mariusz Urbanek w swej monografii rodu Kisielewskich tak pisze:   W grudniu 1946 roku, (…) ukazało się Sprzysiężenie. Powieść stała s...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej