Przejdź do głównej zawartości

Karol Nepelski - kompozytor wszechstronny

W poszukiwaniu własnej drogi

Bycie kompozytorem nie jest dziś łatwym zadaniem, a życie w XXI wieku, stawia przed twórcą duże wymagania. Nie wystarcza już opanowanie tradycyjnych środków muzycznego przekazu, trzeba też stawić czoła nowoczesnym technologiom, a także opanować rozliczne współczesne techniki kompozytorskie. Ponadto, wobec braku obowiązujących konwencji estetycznych, niełatwe jest obranie własnej drogi twórczej. Z tymi wszystkimi trudnościami znakomicie radzi sobie kompozytor młodego pokolenia, Karol Nepelski.
 
Pochodzi on z północnej Polski, gdzie rozpoczął swoją edukację muzyczną. Następnie studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej, szybko jednak porzucił studia techniczne i przeniósł się w 2002 do Krakowa, by z dala od rodzinnych stron rozpocząć studia z kompozycji na Akademii Muzycznej w klasie prof. Marka Stachowskiego. Tytuł magistra uzyskał z wyróżnieniem w klasie kompozycji prof. Zbigniewa Bujarskiego. Następnie podjął studia doktoranckie w klasie profesora Krzysztofa Pendereckiego, które właśnie zakończył otrzymując naukowy tytuł doktora. W 2005 roku studiował w Staatliche Musikhochschule Stuttgart w ramach programu stypendialnego SOCRATES/ERASMUS; otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wyróżniające osiągnięcia w nauce. Współpracował z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną i Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Uniwersytetem Jagiellońskim, a od roku 2006 z Akademią Teatralną w Warszawie. Te wszystkie doświadczenia naukowe i artystyczne wpłynęły na to, iż stał się on twórcą o dużym zapleczu teoretycznym i praktycznym, poszukującym w muzyce jej arche.
 
Fascynują go pierwotne kultury oraz wytwarzane przez  nie artefakty, sposób funkcjonowania najbardziej podstawowych i najgłębszych przeżyć, emocji ludzkich w wytworach artystycznych dawnych ludów. Swoje doświadczenia pochodzące z tych obserwacji, poszukiwań w tym zakresie zastosował w swojej twórczości np. w utworze Tajemnice Groty Lascaux. Innym źródłem jego inspiracji są najnowsze naukowe badania w zakresie neuroestetyki, które zaowocowały powstaniem utworu Neurosymfonia.
 
Karol Nepelski zdobył też wiele nagród za swoją twórczość: w 2008 roku otrzymał I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Marka Stachowskiego za kompozycję Feu Eternel na orkiestrę symfoniczną oraz przebywał w Bourges (Francja) jako kompozytor-rezydent. W 2009 roku przebywał w Norwegii gdzie realizował kompozycję komputerową (performance) w studiu NOTAM w Oslo.
 
Nepelski jest autorem muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej, kameralnej, orkiestrowej oraz scenicznej (opera, dramat, musical), a także muzyki do filmu. Zajmuje się również muzyką elektroakustyczną, twórczością audio-video oraz performancem.
 
Jego muzyka była prezentowana na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, festiwalu muzyki współczesnej w Dreźnie, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Międzynarodowych Dniach Kompozytorów Krakowskich, Śląskich Dniach Muzyki Współczesnej, Festiwalu Audio Art w Krakowie, Festiwalu SYNTHESE 2008 w Bourges (Francja), festiwalu Ostrava Days Festival 2009 oraz przez Filharmoników Lwowskich. Kompozycja Karola Nepelskiego pt. The Elements II (Żywioły) wzbudziła zainteresowanie estetyków Uniwersytetu Jagiellońskiego i była prezentowana na Ogólnopolskiej Konferencji Estetycznej pt. Materia Sztuki (2008).
 
Ten młody twórca posiada już całkiem imponujące osiągnięcia i zdobył wiele doświadczeń artystycznych,  które przekładają się na coraz bardziej interesujące kompozycje. Warto śledzić rozwój tego świetnie zapowiadającego się kompozytora, który nie ustaje w poszukiwaniach własnej drogi twórczej i indywidualnego stylu, sięgając do różnych niezwykle frapujących źródeł inspiracji.
 
Daniel Wierzejski

Link do strony internetowej Karola Nepelskiego: tutaj.
Posłuchaj muzyki Karola Nepelskiego: tutaj i tutaj.

Fot. Z archiwum kompozytora

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Orkiestrownik

Co to takiego Orkietrownik? Nie jest to kierownik orkiestry, ani żadne wymyślne urządzenie do strojenia orkiestry, lecz rewelacyjny internetowy, multimedialny przewodnik po orkiestrze symfonicznej. Mówiąc w skrócie Orkiestrownik to cykl nagrań edukacyjnych, na które składa się 18 filmowych etiud o instrumentach orkiestry. Orkiestrownik powstał jako wspólne przedsięwzięcie Instytutu Muzyki i Tańca oraz Narodowego Instytutu Audiowizualnego, do programu tego zostali zaproszeni muzycy tworzący jedną z najlepszych polskich orkiestr - Sinfonię Varsovię. Celem projektu, realizowanego m.in dla potrzeb ogólnopolskiego Programu  filharmonia/ostrożnie, wciąga!!!  jest pokazanie fenomenu tak wielkiego organizmu, jakim jest orkiestra symfoniczna oraz przedstawienie ról i znaczenia poszczególnych instrumentów. Nagrania tych filmów, odbyły się w siedzibie Orkiestry Sinfonia Varsovia. Strona internetowa projektu znajduje się pod tym - linkiem . Po wejściu na stronę ukazuje n...

"Zmartwychwstanie" II Symfonia c-moll Gustawa Mahlera

Mahlerowskie katharsis II Symfonia „Zmartwychwstanie” była chyba pierwszym utworem Gustawa Mahlera z pośród twórczości tego kompozytora jaki usłyszałem, była to miłość od pierwszego wejrzenia i trwa niezmiennie do dziś, co się potwierdziło na wczorajszym koncercie. Po raz kolejny uzmysłowiłem sobie jak wspaniałe jest to dzieło, dla mnie chyba najwspanialsza z wszystkich symfonii.    Ta muzyka zwłaszcza w kulminacyjnych momentach daje odczucie wzniosłości, majestatu. Mahler dosięgną tu ekstremów, jego kontrasty są porażające i mogą wywołać u słuchacza poczucie duchowego wstrząsu bliskiego temu, które miały wywoływać antyczne greckie tragedie czyli katharsis – oczyszczającego umysł człowieka.   Doskonała instrumentacja, bardzo dramatyczna narracja muzyczna, bogactwo inwencji melodycznej i pomysłów kompozytorskich, (o których twórcy współczesnej muzyki filmowej mogliby tylko pomarzyć), to najważniejsze atuty twórczości Mahlera.   II Symfoni...

Siedem odsłon Stefana Kisielewskiego część VI

Pisarz Wszechstronność Stefana Kisielewskiego jest zadziwiająca, właściwie był to człowiek „renesansowy”. Często powtarza się jego słynne powiedzenie o tym, iż mnożył się poprzez dzielenie i rzeczywiście im bardziej był podzielony pomiędzy różne aktywności tym więcej go było. Właśnie przez tak szeroką działalność osoba Kisielewskiego rozpoznawalna jest zarówno w sferach literackich jaki muzyczny, politycznych oraz biznesowych.   Kisielewski w świecie literackim przebywał od dziecka, pochodził z rodziny o bogatych tradycjach literackich, nic więc dziwnego, że i on zaczął tworzyć. Do pisania w czasie wojny zachęcał go przyjaciel – Czesław Miłosz, który też pomógł mu w debiucie, polecając go wydawcy. Powstała wtedy pierwsza powieść Kisielewskiego Sprzysiężenie . Wydana została dopiero po wojnie i od razu wywołał skandal. Mariusz Urbanek w swej monografii rodu Kisielewskich tak pisze:   W grudniu 1946 roku, (…) ukazało się Sprzysiężenie. Powieść stała s...