To był bardzo dobry koncert, nikogo nie trzeba przekonywać do znakomitego poziomu wykonawczego Fabio Biondiego i jego orkiestry Europa Galante, natomiast soliści także zaprezentowali świetny poziom. Dla mnie najbardziej urzekają była sopranistka Gemma Bertagnolliw roli tytułowej świętej Heleny. Oczywiście także Vivica Genaux nie zawiodła fanów oczarowują swoją niezwykła barwą głosu. Muszę też wymienić znakomitego Roberto Abbondanza pierwszorzędny bas, o jakim możemy pomarzyć w polskich realiach, czysta nie zmanierowana barwa, głosu, bardzo sprawny śpiewak.
Tak o utworze pisze wybitna badaczka Aleksandra Patalas w tekście dołączonym do książki programowej
Sant’Elena al Calvario (Święta Helena na Kalwarii) to dzieło nieprzeciętne. Wyszło spod pióra dwóch wybitnych twórców: kompozytora Leonarda Lea i poety-muzyka Pietra Metastasia. Miarą sukcesu utworu okazały się jego wielokrotne wykonania w ciągu XVIII wieku. O zainteresowaniu utworem świadczą również stosunkowo liczne (ponad 20 egzemplarzy) kopie partytury, dziś przechowywane w archiwach i bibliotekach we Włoszech, Austrii, Belgii, Szwajcarii, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Chorwacji i Stanach Zjednoczonych. Za szczególnie cenne uznać należy przekazy oratorium sporządzone w latach 1735 i 1751 w Neapolu, które podają informacje dotyczące premiery dzieła.
W 1731 roku powstało libretto Sant’Elena al Calvario, wyjątkowe na
tle innych oratoriów poety, czerpiących tematy głównie ze Starego Testamentu. Tym razem jednak Metastasio sięgnął do hagiografii i przywołał postać świętej cesarzowej, żyjącej w latach 255–330. Helena, urodzona w Bitynii, najprawdopodobniej córka karczmarza, została małżonką Konstancjusza I Chlorusa, późniejszego cesarza, gdy ten pełnił jeszcze funkcję oficera w armii. Ze względów politycznych porzucił on żonę i poślubił Teodorę, córkę cesarza Maksymiana. Osamotniona Helena wraz z jedynym synem, Konstantynem, żyła na dworze w Trewirze do czasu, gdy został on kolejnym cesarzem rzymskim. W 306 roku sprowadził matkę na dwór, a w 325 nadał jej tytuł Augusty, co dało jej możliwość nieograniczonego dostępu do cesarskiego skarbca. Mając 64 lata Helena przyjęła chrzest. Pielgrzymowała do Ziemi Świętej wierząc, że uda jej się odnaleźć święte relikwie. W czasie swojej wyprawy odkryła trzy krzyże na Kalwarii, a także gwoździe, którymi przybito Jezusa do krzyża. Przyczyniła się do wzniesienia bazylik: Narodzenia Pańskiego w Betlejem, Grobu Świętego w Jerozolimie oraz Wniebowstąpienia Pańskiego na Górze Oliwnej. Przywiozła do Rzymu Święte Schody (Scala Santa) pochodzące z pałacu Piłata, które na polecenie papieża Sykstusa V w 1589 roku umieszczono w kaplicy św. Wawrzyńca, w pobliżu bazyliki św. Jana na Lateranie.
Sama dzieło okazało się wyjątkowym utworem, ale o tym więcej wkrótce
Wielki Wtorek
19 kwietnia 2011, 20.00, Mainstream
Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie
Leonardo Leo – Sant’Elena al Calvario
S.Elena: Gemma Bertagnolli – sopran
S. Macario: Vivica Genaux – sopran
Eustazio: Anna Chierichetti – sopran
Draciliano: Roberto Abbondanza – bas
Eudossa: Helena Rasker – kontralt
Europa Galante
Fabio Biondi – dyrygent
http://www.misteriapaschalia.com
Komentarze
Prześlij komentarz