Przejdź do głównej zawartości

Karol Nepelski - kompozytor wszechstronny

W poszukiwaniu własnej drogi

Bycie kompozytorem nie jest dziś łatwym zadaniem, a życie w XXI wieku, stawia przed twórcą duże wymagania. Nie wystarcza już opanowanie tradycyjnych środków muzycznego przekazu, trzeba też stawić czoła nowoczesnym technologiom, a także opanować rozliczne współczesne techniki kompozytorskie. Ponadto, wobec braku obowiązujących konwencji estetycznych, niełatwe jest obranie własnej drogi twórczej. Z tymi wszystkimi trudnościami znakomicie radzi sobie kompozytor młodego pokolenia, Karol Nepelski.
 
Pochodzi on z północnej Polski, gdzie rozpoczął swoją edukację muzyczną. Następnie studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej, szybko jednak porzucił studia techniczne i przeniósł się w 2002 do Krakowa, by z dala od rodzinnych stron rozpocząć studia z kompozycji na Akademii Muzycznej w klasie prof. Marka Stachowskiego. Tytuł magistra uzyskał z wyróżnieniem w klasie kompozycji prof. Zbigniewa Bujarskiego. Następnie podjął studia doktoranckie w klasie profesora Krzysztofa Pendereckiego, które właśnie zakończył otrzymując naukowy tytuł doktora. W 2005 roku studiował w Staatliche Musikhochschule Stuttgart w ramach programu stypendialnego SOCRATES/ERASMUS; otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wyróżniające osiągnięcia w nauce. Współpracował z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną i Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Uniwersytetem Jagiellońskim, a od roku 2006 z Akademią Teatralną w Warszawie. Te wszystkie doświadczenia naukowe i artystyczne wpłynęły na to, iż stał się on twórcą o dużym zapleczu teoretycznym i praktycznym, poszukującym w muzyce jej arche.
 
Fascynują go pierwotne kultury oraz wytwarzane przez  nie artefakty, sposób funkcjonowania najbardziej podstawowych i najgłębszych przeżyć, emocji ludzkich w wytworach artystycznych dawnych ludów. Swoje doświadczenia pochodzące z tych obserwacji, poszukiwań w tym zakresie zastosował w swojej twórczości np. w utworze Tajemnice Groty Lascaux. Innym źródłem jego inspiracji są najnowsze naukowe badania w zakresie neuroestetyki, które zaowocowały powstaniem utworu Neurosymfonia.
 
Karol Nepelski zdobył też wiele nagród za swoją twórczość: w 2008 roku otrzymał I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Marka Stachowskiego za kompozycję Feu Eternel na orkiestrę symfoniczną oraz przebywał w Bourges (Francja) jako kompozytor-rezydent. W 2009 roku przebywał w Norwegii gdzie realizował kompozycję komputerową (performance) w studiu NOTAM w Oslo.
 
Nepelski jest autorem muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej, kameralnej, orkiestrowej oraz scenicznej (opera, dramat, musical), a także muzyki do filmu. Zajmuje się również muzyką elektroakustyczną, twórczością audio-video oraz performancem.
 
Jego muzyka była prezentowana na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, festiwalu muzyki współczesnej w Dreźnie, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Międzynarodowych Dniach Kompozytorów Krakowskich, Śląskich Dniach Muzyki Współczesnej, Festiwalu Audio Art w Krakowie, Festiwalu SYNTHESE 2008 w Bourges (Francja), festiwalu Ostrava Days Festival 2009 oraz przez Filharmoników Lwowskich. Kompozycja Karola Nepelskiego pt. The Elements II (Żywioły) wzbudziła zainteresowanie estetyków Uniwersytetu Jagiellońskiego i była prezentowana na Ogólnopolskiej Konferencji Estetycznej pt. Materia Sztuki (2008).
 
Ten młody twórca posiada już całkiem imponujące osiągnięcia i zdobył wiele doświadczeń artystycznych,  które przekładają się na coraz bardziej interesujące kompozycje. Warto śledzić rozwój tego świetnie zapowiadającego się kompozytora, który nie ustaje w poszukiwaniach własnej drogi twórczej i indywidualnego stylu, sięgając do różnych niezwykle frapujących źródeł inspiracji.
 
Daniel Wierzejski

Link do strony internetowej Karola Nepelskiego: tutaj.
Posłuchaj muzyki Karola Nepelskiego: tutaj i tutaj.

Fot. Z archiwum kompozytora

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Orkiestrownik

Co to takiego Orkietrownik? Nie jest to kierownik orkiestry, ani żadne wymyślne urządzenie do strojenia orkiestry, lecz rewelacyjny internetowy, multimedialny przewodnik po orkiestrze symfonicznej. Mówiąc w skrócie Orkiestrownik to cykl nagrań edukacyjnych, na które składa się 18 filmowych etiud o instrumentach orkiestry. Orkiestrownik powstał jako wspólne przedsięwzięcie Instytutu Muzyki i Tańca oraz Narodowego Instytutu Audiowizualnego, do programu tego zostali zaproszeni muzycy tworzący jedną z najlepszych polskich orkiestr - Sinfonię Varsovię. Celem projektu, realizowanego m.in dla potrzeb ogólnopolskiego Programu  filharmonia/ostrożnie, wciąga!!!  jest pokazanie fenomenu tak wielkiego organizmu, jakim jest orkiestra symfoniczna oraz przedstawienie ról i znaczenia poszczególnych instrumentów. Nagrania tych filmów, odbyły się w siedzibie Orkiestry Sinfonia Varsovia. Strona internetowa projektu znajduje się pod tym - linkiem . Po wejściu na stronę ukazuje nam się graficzny pr

"Zmartwychwstanie" II Symfonia c-moll Gustawa Mahlera

Mahlerowskie katharsis II Symfonia „Zmartwychwstanie” była chyba pierwszym utworem Gustawa Mahlera z pośród twórczości tego kompozytora jaki usłyszałem, była to miłość od pierwszego wejrzenia i trwa niezmiennie do dziś, co się potwierdziło na wczorajszym koncercie. Po raz kolejny uzmysłowiłem sobie jak wspaniałe jest to dzieło, dla mnie chyba najwspanialsza z wszystkich symfonii.    Ta muzyka zwłaszcza w kulminacyjnych momentach daje odczucie wzniosłości, majestatu. Mahler dosięgną tu ekstremów, jego kontrasty są porażające i mogą wywołać u słuchacza poczucie duchowego wstrząsu bliskiego temu, które miały wywoływać antyczne greckie tragedie czyli katharsis – oczyszczającego umysł człowieka.   Doskonała instrumentacja, bardzo dramatyczna narracja muzyczna, bogactwo inwencji melodycznej i pomysłów kompozytorskich, (o których twórcy współczesnej muzyki filmowej mogliby tylko pomarzyć), to najważniejsze atuty twórczości Mahlera.   II Symfonia „Zmartwychwstanie

Acis i Galatea – premierowo w Operze Krakowskiej

W ramach XV Letniego Festiwalu Opery Krakowskiej będziemy dziś świadkami premierowego przedstawienia utworu George’a Friedricha Haendla – Acis i Galatea . Jest to wyjątkowa, bardzo rzadko grywana „mała opera”, zwana przez kompozytora serenatą, której pierwowzór powstał w 1708 roku w Neapolu, gdzie utwór został zamówiony z okazji zaślubin księcia Tolomeo Saverio Gallo.    Haendel sięgnął do libretta, które źródłem swym tkwi w mitologicznej opowieści o dwojgu kochanków. Sycylijski śmiertelnik, pasterz Acis i nimfa morska Galatea kochają się, jednak Acis ma groźnego rywala w postaci cyklopa Polifema (którego później pokona Odyseusz). Zaleca się on w niezgrabny sposób do Galatei. Ostrzeżenia ze strony chóru nimf i pasterzy, jak również prośby Galatei i rada Damona pozostają daremne: Acis wyzywa olbrzyma do walki. W czasie, kiedy kochankowie przysięgają sobie wieczną miłość, cyklop Polifem ujrzawszy parę zakochanych zaczął ich ścigać. Galatea uciekła wskakując do