W czasach zawieruchy wojennej
Po powrocie do Polski Kisielewski
został zatrudniony jako redaktor w Polskim Radiu, jednak ta współpraca
nie potrwała długo z powodu nadciągającej wojennej katastrofy. Na 6
września 1939 zaplanowane było prawykonanie jego I Symfonii w
Filharmonii Narodowej, dyrygować miał Grzegorz Fitelberg. Niestety wojna
rozpoczęła się już 1 września, więc koncert się nie odbył, a sama
partytura też gdzieś zginęła w zniszczonej Warszawie.
Kisielewski uczestniczył w kampanii
wrześniowej 1939. Okupację spędził w Warszawie, pracując jako pianista i
nauczyciel muzyki oraz współdziałając z Wydziałem Kultury i Propagandy
Delegatury Rządu RP na Kraj. Natomiast zawierucha wojenna nie
przeszkodziła mu w zawarciu małżeństwa z Lidią Hintz, również w czasie
okupacji narodził się ich pierwszy syn – Wacek. W tym czasie Kisiel
rozpoczął też działalność konspiracyjną, między innymi w podziemnym
radiu. Namówiony przez Czesława Miłosza zaczął też pisać swoją pierwszą
powieść Sprzysiężenie.
Kisielewski, jako żołnierz AK, brał
udział w Powstaniu Warszawskim, jednak już na samym początku został w
nim ranny i tak skończyły się jego przygody. Powszechnie znana jest
krytyka Kisielewskiego wobec przywódców Powstania, w związku ze stratami
i konsekwencjami, jakie spadły na Polskę w wyniku tego wyniszczającego
zrywu. Kisielewski odniósł też duże straty osobiste - utracił dom, całe
mienie, w tym wszystkie swoje dotychczasowe kompozycje muzyczne,
powieść, zaś jego żonę i syna wywieziono do Niemiec.
Po wojnie zaczyna się kluczowa
historia, wtedy właśnie nastąpiły wydarzenia które zaważyły na tym, iż
Kisiel stał się jednym z bardziej znaczących publicystów w ówczesnej
Polsce.
c.d.n.
Daniel Wierzejski
Komentarze
Prześlij komentarz